yorum: nisan başı çıkan vince staples albümü. albümü ilk çıktığında baştan sona dinlemiştim. o zaman self titleddan çok da farklı gelmemişti. ara ara teklilerini, özellikle albümün benim için göz bebeği rose street i fazla fazla dinledim, üst seviye iş. bu akşam yine baştan sona daha sakin kafayla dinleyince gerçek keyfi aldım ve self titleddan daha iyi bir iş olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
albüm the beach ile güzel bir açılış yapıp 4 şarkılık muhteşem bir run ile başlıyor. ardından gelen interlude niteliğindeki nameless arkası 1 tık aşağıdan devam ediyoruz ama keyifte azalma yok. lil baby ve ty dolla sign featleri albüme güzel tatlar katmış, özellikle ty dolla sign feati lemonade güzel chill bir parça. bu parçadan 2 parça sonra 2. mustard feati bang that de kafa sallatan nakaratla hoş olmuş. ufak bir skit arkası albümün top seviyesi rose street ve ardından the blues ile güzel bir kapanış yapıyoruz albüme.
gang shiti güzelce anlatıyor vince abim. griselda ekibi gibi açınca ''bro dont scare the hoes'' tepkisi almazsınız :).
self titled albümünün bir tık altında kalmış gibi hissediyorum ben, belki de beni içine çeken şeyler daha çoktur diye bilmiyorum ama yine de benim adıma aoty için büyük bir aday (Kendrickin albümünü saymadan :D). dinlemesi çok keyifli albüm.
edit: ek bilgi olarak, Ramona park vince'in büyüdüğü ve şarkılarında da bolca duyduğumuz long beach'de bir parkmış
2 saat önce albümü dinlemeye başladım ve when sparks fly'da durdum, ilerleyemiyorum. o kadar hoşuma gitti ki 1 saattir olduğum yerde kafa sallıyorum. hünkar beğendiden * lezzetli
bol'da yer alan içeriğin doğru veya güncel olduğu hiçbir şekilde iddia veya garanti edilmemektedir. burada okuduklarınız sizi dehşete düşürürse türkçe rap ansiklopedisine de göz atmayı deneyebilirsiniz. hukuka aykırı olabileceğini düşündüğünüz içerikler titizlikle incelenip gereği düşünülmektedir. sözlüğü reklamsız görüntülemek isterseniz üye girişi yapabilirsiniz. soğuk içiniz.
